شهرستان بانه

نام اصلی بانه که از شهرهای قدیمی استان کردستان است، بروژه بوده است. قرن ها تاریخ در بطن این شهر جریان داشته با این حال فقدان منابع صحیح تاریخی، تاریخ پیش از اسلام را در این شهر تاریک کرده است. بانه در زمان های گذشته و قبل از تسلط اسلام در خاورمیانه به صورت دهکده کوچکی بود که فقط چند قوم و طایفه در آن زندگی می‌کردند و بیش تر این عشیره ها با یک‌دیگر نسبت خانوادگی داشتند. بعضی از این طایفه ها در مقابل حمله اعراب مسلمان مقاومت کردند و بعد از شکست به طرف سردشت و از آن جا به آذربایجان غربی رفتند و فقط برخی از بومی ها که بدون جنگ و خونریزی دین اسلام را پذیرفه بودند، ساکن شهر شدند. بانه در طول تاریخ بارها تخریب شده و دوباره مورد بازسازی قرار گرفت.قلعه حکومتی این شهر که در آن زمان حالت یک روستا را داشت، در بالای یک تپه در شمال خاوری و مشرف به شهر بود. هسته مرکزی شهر که بافت قدیمی آن را تشکیل می دهد در دامنه همین تپه واقع شده که در اثر آتش سوزی ها و به خصوص در سال 1320 از بین رفته است. با توجه به فراوانی مواد اولیه موجود در این شهرستان؛ قالی‌بافی از جمله صنایعی است که در این شهرستان رواج دارد و قالی از جمله صادرات آن است. گلیم بافی‌با طرح‌های کردی نیز از رونق زیادی برخوردار بوده و گلیم‌های‌بانه‌نیز هواخواهان فراوانی دارد. شال بافی با استفاده از کرک بز مرغز، خراطی‌چوب، سوزن‌دوزی، کلاه، قلاب‌دوزی، پولک دوزی، منجوق دوزی از دیگر صنایع دستی رایج در این منطقه است. زیارتگاه سلیمان بیگ و سد باستانی شو بانه مهم ترین جاذبه‌های تاریخی شهرستان بانه را تشکیل می‌دهد.

مکان های دیدنی و تاریخی

زیارتگاه سلیمان بیگ، سد باستانی شو بانه مهم ترین جاذبه‌های تاریخی شهرستان بانه را تشکیل می‌دهد.  

بقیه در ادامه مطلب...

شهرستان سردشت

مکان های دیدنی و تاریخی

سردشت طبیعت وحشی زیبا یی دارد و آبشار آن مهم ترین جاذبه طبیعی این منطقه به شمار می آید. در این منطقه آثار تاریخی ویژه ای نیز کشف شده که هنوز در دست مطالعه و بررسی است.  

صنایع و معادن

صنایع شهرستان سردشت محدود به صنایع دستی و صنایع کوچک کارگاهی است. این منطقه در مسیر توسعه قرار دارد و هنوز صنعت بزرگ و قابل توجهی در آن دیده نمی شود.  

کشاورزی و دام داری

کشاورزی و دام داری اصلی ترین شغل ساکنان منطقه ی سردشت را تشکیل می دهد در این منطقه محصولاتی چون: گندم و جو و انواع محصولات باغی به عمل می آید. دام داری در مراتع این شهرستان بیش تر به صورت سنتی رایج است و محصولات تولیدی به مصارف داخلی منطقه می رسد.  

بقیه در ادامه مطلب...

جغرافیای انسانی شهرستان بوکان

جمعیت و خانوار

طبق آمار آخرین سرشماری عمومی نفوس و مسکن شهرستان بوکان در سال 1375 تعداد 175541 نفر جمعیت داشته است که 03/7 درصد از جمعیت کل استان را شامل می‌شود. از این تعداد جمعیت 120020 نفر شهری (06/69) و 55509 نفر روستایی (62/31 درصد) می‌باشند. همچنین 88930 نفر از جمعیت این شهرستان را مردان و 127796 نفر را زنان تشکیل می‌دهند .

جمعیت شهرستان بوکان طی بیست سال با رشدی مداوم از 20579 نفر در سال 1355 به 175541 نفر در سال 1375 رسیده است. متوسط نرخ رشد سالیانه آن در دهه اول مطالعه 169/0 و در دهه دوم 044/0 درصد بوده است. به این ترتیب با توجه به متوسط نرخ رشد سالیانه استان که در دهه‌های اول و دوم به ترتیب 036/0 و 022/0 درصد می‌باشد. این شهرستان از نرخ بالاتری نسبت به استان برخوردار بوده و از شهرستانهای مهاجرپذیر به حساب می‌آید. 

ساختار سنی و جنسی

در دوره مورد مطالعه ساختار سنی جمعیت شهرستان به سوی تعادل گرایش دارد در سال 1375 سهم جمعیت کمتر از 15 سال شهرستان به 42درصد کاهش یافته است در حالیکه سهم جمعیت 64-15 ساله با افزایش روبرو بوده و به رقم 00/54 درصد رسیده است. این امر در گروه سنی 65 سال به بالا نیز اتفاق افتاده است. مسلماً کاهش شدت جوانی جمعیت شهرستان به عنوان یک تحول مثبت تلقی می‌شود. در آبان 1375، از 175541 نفر جمعیت شهرستان، 88930 نفر مرد و 86611 نفر زن بوده‌اند که در نتیجه، نسبت جنسی برابر 103 به دست می‌آید. به عبارت دیگر، در این شهرستان در مقابل هر 100 نفر زن، 103 نفر مرد وجود داشته است. این نسبت برای اطفال کمتر از یکساله 103 و برای بزرگسالان (65 ساله و بیشتر) 143 بوده است. نسبتهای مذکور در نقاط شهری به ترتیب، 104 و 123 و در نقاط روستایی 103 و 193 بوده است. از جمعیت این شهرستان 00/42 درصد در گروه سنی کمتر از 15 ساله، 00/54 درصد در گروه سنی 64-15 ساله و 00/4 درصد در گروه سنی 65 ساله و بیشتر قرار داشته‌اند.

در آبان 1375 در این شهرستان از 29152 خانوار معمولی ساکن 100 درصد در واحد مسکونی معمولی زندگی می‌کردند. 

بقیه در ادامه مطلب...

مسجد دو مناره ی سقز

 

مسجد دو مناره از آثار تاریخی شهر سقز در غرب ایران است . مسجد در خیابان امام خمینی ، در بافت قدیمی سقز واقع است . تاریخ احتمالی ساخت آن را پایان دوره افشاری و آغاز دوره زند دانسته ‌اند . بالای مسجد ، دو مناره بلند قرار دارد و به همین دلیل به مسجد دو مناره شهرت دارد .
مسجد دو مناره واقع در محله ی میان قلعه ( ناو قه لا ) و در دامنه ی تپه ای تاریخی به نام " نارین قلعه " قرار دارد و تا چند سال پیش هم آثار قلعه ای قدیمی بالاتر از مسجد به چشم می خورد . این مسجد دارای دو مناره ی نسبتا بلند آجری بوده که انتهای مناره ها با شش ستون استوانه ای به سقف منتهی می شوند . مناره ها دارای تزئینات و کاشی کاری های زیبائی هستند که نقوش و تزئینات مناره ی شرقی با غربی متفاوت است . گمان بر این است مناره ها به علت ساخت ناهم زمان آنها و یا تخریب و سپس باز سازی مجدد یکی از آنها توسط معمار دیگری ، با هم متفاوتند . در داخل مناره پله هایی مدور قرار داشته که موذن با بالا رفتن از آن اذان می گفته است . تحقیقات تاریخی روی مسجد نشان می دهد که شالوده ی اصلی متعلق به دوره ی صفویه است که در دوره های زندیه و قاجاریه تعمیر و بازسازی گردیده است .

بقیه در ادامه مطلب...

چشمه کواز

چشمه کواز 

این چشمه در50 کیلومتری شمال غربی کامیاران و در10 کیلومتری شمال غربی روستای پلنگان در دامنه کوه واقع شده است. آب این چشمه طعم گوگردی دارد و در محل جوشش آن از زمین، رنگ آب شیری است و خود نشان دهنده وجود مواد آهنی و گوگردی درآب است. آب این چشمه در استخر کوچکی جمع می شود و از آن برای نوشیدن و نیز درمان بیماری های مجاری تنفسی، روماتیسمی و بیماری های جلدی استفاده می شود.

علاوه بر این چشمه ها می توان به موارد زیر نیز اشاره کرد:  

چشمه خاور آباد: این چشمه در جنوب شرقی چشمه سراب بیجار واقع است.

چشم قم چقای: در 17 کیلومتری قم چقای در دهستان " سیاه منصور" شهرستان بیجار واقع است.

چشمه هفت آسیاب: در روستای شریف آباد از دهستان سیاه منصور واقع است.

چشمه آب تلخ ( پیرصالح)

چشمه آب تلخ ( پیرصالح) 

چشمه آب تلخ در روستای قشلاق از شهرستان بیجار قرار دارد. علت نامگذاری این چشمه به علت تلخ بودن آب آن است. هر چند دلیل تلخ بودن آب این چشمه به روشنی مشخص نشده است، اما آب آن برای درمان بیماری های روماتیسمی مؤثر است.

آبشارکویله

آبشارکویله 

یکی از مکان های دیدنی استان کردستان ، آبشار" کویله " است که در شهرستان مریوان و در مسیر جاده مریوان – سقز واقع است. این آبشار زیبا در فصل بهار از مکان ها دیدنی و زیبای منطقه محسوب می شود.

سراب قروه

سراب قروه 

در بخش جنوبی شهر قروه سرابی طبیعی وجود دارد که یکی از تفرج گاه های مردم منطقه محسوب می شود. این سراب دارای آبی خوب و گواراست. به همین دلیل شهر قروه در کنار آن ایجاد شده است. بخشی از آب کشاورزی و مشروب قروه از این آب تأمین می شود.

سراب وینسار

سراب وینسار 

یکی از چشمه های قدیمی شهرستان قروه، چشمه سراب است که با آب بسیار گوارا و عالی در داخل روستای " وینسار" از دل زمین بیرون می آید. در حقیقت روستای وینسار پیرامون این چشمه شکل  گرفته است. این چشمه سال های سال است که تأمین کننده آب روستا، هم برای شرب و هم کشاورزی است. اطراف چشمه اصلی سنگ چین شده و قدمت سنگ چین آن حدود دو تا سه قرن بر آورد شده است. تا حدود سی سال پیش مردم روستا در ماه خرداد مراسم شکرگزاری و قربانی برای " سراب "، برگزار می کردند. در این مراسم ضمن قربانی کردن گوسفندان به جشن و شادمانی می پرداختند و احترام ویژه ای برای این چشمه قایل بودند.

چشمه باباگرگر

چشمه باباگرگر 

در روستای "بابا گرگر"، در 18 کیلومتری شمال شرقی شهرستان قروه، چشمه ای جوشان همیشه می خروشد که به آن "دنگز" می گویند. آب این چشمه در استخری عمیق و مدور به محیط 200 متر جمع می شود. این چشمه پر آب دارای آبی است که رنگ آن مایل به سرخ است و در بعضی مواقع به رنگ زرد مایل به لیمویی در می آید. آب این چشمه به علت وجود املاح معدنی به ویژه گوگرد ، رنگین است. ظاهراً این آب برای امراض سودایی و پوستی مناسب است و در درمان سوء هاضمه و دیگر بیماری های دستگاه گوارش و نیز راشیتیسم و درمان تورم مؤثر می افتد. این چشمه و امامزاده باباگرگر در کنار آن، از مکان های طبیعی و تاریخی استان محسوب می شوند.